furczeć — ndk VIIb, furczećczę, furczećczysz, furcz, furczećczał, furczećczeli rzad. furkać ndk I, furczećam, furczećasz, furczećają, furczećaj, furczećał furknąć dk Va, furczećnę, furczećniesz, furczećnij, furczećnął, furczećnęła, furczećnęli 1. «o… … Słownik języka polskiego
furkać — → furczeć … Słownik języka polskiego
furknąć — → furczeć … Słownik języka polskiego
furczenie — n I rzecz. od furczeć … Słownik języka polskiego
furkotać — ndk IX, furkotaćoczę (furkotaćocę), furkotaćoczesz, furkotaćocz, furkotaćał «wydawać furkot; poruszać się z furkotem; furczeć» Furkoczą proporczyki. Nakrochmalone spódnice furkoczą w tańcu. Furkotać spódnicami. Ptaki odleciały furkocząc… … Słownik języka polskiego
pyrkać — ndk I, pyrkaćam, pyrkaćasz, pyrkaćają, pyrkaćaj, pyrkaćał pot. «o silnikach, maszynach itp.: warczeć, furczeć, turkotać, pykać» … Słownik języka polskiego
furknąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}furczeć {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}furknąć II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}furkać {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień